حافظ ابو نعیم در جلد 1 (حلیة) ص 66 به سند خود روایت نموده: اینکه على علیه السّلام بر رسول خدا صلى اللّه علیه و آله داخل شد و آن جناب فرمود: مرحبا بسیّد المسلمین، و امام المتقین، یعنى: خیر مقدم به آقا و سرور مسلمین و پیشواى پرهیز کاران، پس سیادت بر مسلمین و پیشوائى پرهیزکاران چون از صفات نفسى و شخص پیغمبر است و خداى متعال از على (بموجب کلمه: انفسنا: در آیه مباهله) به نفس او (پیغمبر) تعبیر فرموده و او را به چیزى توصیف فرموده که آن از صفات پیغمبر است این مطلب را دریاب و فهم کن. بدین جهت، پیوسته رسول خدا صلى اللّه علیه و آله آن جناب را به صفات خاصه خود متصف فرموده است نظر به این نکته که ذکر نمودیم. حتّى، حافظ نامبرده این روایت را  نیز در جلد 1 حلیه ص 67 بسند خود از انس بن مالک آورده که گفت: رسول خدا صلى اللّه علیه و آله بابى برزه (در حالی که من می شنیدم) فرمود: اى ابى برزه همانا خداوند درباره علی بن ابی طالب به من سپرده که او پرچم هدایت و مرکز نورانیت ایمان و پیشواى اولیاى من و نور همه پیروان من است، اى ابو برزه على پیشواى پرهیزکاران است، هر کس او را دوست بدارد مرا دوست می دارد. و هر کسى او را دشمن بدارد مرا دشمن می دارد. پس او را به این امر بشارت ده. پس از آنکه این مستند براى تو واضح و آشکار شد سرّ و حکمت اختصاص علی علیه السّلام از طرف پیغمبر صلى اللّه علیه و آله به بسیارى از صفات که براى غیر او نیست هویدا می گردد و فی ذلک فلیتنافس المتنافسون «1».

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏1، ص: 684

[divider]

ترمذى روایت نموده که: (على علیه السّلام) محبوبترین مردم بود در نزد رسول خدا صلى اللّه علیه و آله تا آنجا که گوید: چون آیه مباهله (آیه 60 از سوره آل عمران) نازل گشت رسول خدا صلى اللّه علیه و آله على و فاطمه و دو فرزندش را به سوى خود خواند و سپس گفت: بار خدایا، اینان اهل (خانواده) من هستند

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏1، ص: 554