دوره شاعر ما کشاجم، دوره‌ای است که آراء و مذاهب و دسته‌بندیهای دینی پدید آمده، در این عصر، کمتر کسی است که برای خودش مسلک خاصی اختیار نکرده باشد، و اسلام را با معنی خاصی تفسیر نکند، منتها برخی افکار و عقائد قلبی خود را صریحا اظهار کرده‌اند، و جمعی ... متن کامل »

ابو الحسن علی بن احمد جرجانی، معروف به «جوهری» است، چنانکه در اشعار خود یاد کرده. وزنه ‏ای در فضل و ادب، استوانه ‏ای در لغت عرب. ماهری قافیه پرداز و نقادی سخن ساز بود. دست پرورد وزیر، صاحب ابن عباد و از ندیمان مخصوص و در سلک شاعران دربار ... متن کامل »

ابو الحسن یا ابو الحسین علی بن عبد اللّه بن وصیف، ناشی صغیر (نوپرداز کوچک) بغدادی است از «باب طاق» که در مصر نشیمن گزیده، معروف به «حلاء» است: چون پدرش حلیه شمشیر می‌ساخته، و به «ناشی» شهرت یافته چون ناشی به قول سمعانی در انساب بمعنی نوپرداز است. شاعر، ... متن کامل »

سرورمان شریف مرتضی در رجب سال 355 پا بجهان نهاد، و در روز یکشنبه 25 ربیع الاول سال 436 دارفانی را وداع گفت، این گفت مؤرخین است جز اینکه اختلاف ناچیزی در سخن برخی مشهود است که مورد توجه قرار نگرفته است، «3» فرزندش بر او نماز خواند و پیکر ... متن کامل »

از سروده‌های شریف، قصیده‌ای است که افتخارات خود را بر شمرده و به دشمنان بدخواه خود تعریض آورده، و ما از دیوان او انتخاب کرده‌ایم: – عهد شباب سپری شد، یادش بخیر، با قهر و عتاب زمام از کفم ربود. – یادگارش نفرت بار، یارانش ناآشنا، کاخ استوارش در هم ... متن کامل »

غدیریه المؤید فی الدین درگذشته 470‏ 1-  – کاروان بار سفر بربست و او گفت: این نه هنگام رفتن است. – کارت از شوخی به جد پیوست، نه چنینم گمان بی‌مهری می‌رفت. – گفتم- و دل در آتش حسرت می‌سوخت، سیلاب اشک بر رخسارم روان بود: – پدرم فدایت باد، فرمان ... متن کامل »

ای کلبه غم. چندان بپایت درنگ کردم که مصیبتهای نوت را کهنه کردم، آیا بماتم نشستی؟ از آنروز که سر و سامانت بهم ریخت، دیگر به شکوه این عاشق بیدل، دل نسپردی. میهمانت شدم، از در و دیوار تمنّای مراد کردم، اما جز غم و اندوه بر سر خوانت ندیدم. ... متن کامل »

ابو الغارات، ملک صالح، یکه سوار مسلمین، نصیر الدین، طلایع بن رزیک ابن صالح ارمنی «1»، و چنانکه در «اعلام» زرکلی آمده، اصل او از شیعیان عراق است. از آن جماعتی است که خدای سبحان دین و دنیا را برایشان فراهم آورده افتخار دو سرا نصیبشان گشت: دانشی بحق نافع ... متن کامل »

– بر سر آتش گریست تا راز آتش افروز مستور ماند، راه فرود گرفت که ندانند مقصد او بر فراز فلات است. – عاشق است، نام معشوق را نهان کرده، آشیانه دوست را گم ساخته از کسی جویا نیست. – اینک از پند ناصحان بدور افتاده. یکه و تنها سیلاب ... متن کامل »