ابو الحسن علی بن احمد جرجانی، معروف به «جوهری» است، چنانکه در اشعار خود یاد کرده. وزنه ‏ای در فضل و ادب، استوانه ‏ای در لغت عرب. ماهری قافیه پرداز و نقادی سخن ساز بود. دست پرورد وزیر، صاحب ابن...

ابو الحسن یا ابو الحسین علی بن عبد اللّه بن وصیف، ناشی صغیر (نوپرداز کوچک) بغدادی است از «باب طاق» که در مصر نشیمن گزیده، معروف به «حلاء» است: چون پدرش حلیه شمشیر می‌ساخته، و به «ناشی» شهرت یافته چون...

اشعار و قصائد عونی، آنچه درباره اهل بیت سروده، چه در ثنا و ستایش و یا ماتم و سوگواری، در کتاب «مناقب ابن شهر آشوب» و «روضة الواعظین فتال» و «صراط المستقیم بیاضی» پراکنده است و آنچه از چکامه‌هایش گرد...

ابو الفرج در مقاتل الطالبیین ص 420 این شعر حمّانی که در آن یحیی را رثا گفته است نقل میکند: اگر یحیی به مرگ طبیعی از دنیا رفت او جز با بزرگواری و شخصیت بدرود زندگی نگفته است. او از...

ابو الفتح محمود بن محمد بن حسین بن سندی بن شاهک رملی «1»، معروف به کشاجم. نابغه‌ای است از نیکان امت و یگانه‌ای از رجال برجسته، و شهسواری در نقد و ادب، کسی با او برابر نبود، و نه با...

از انس بن مالک آمده که رسول خدا فرموده است: من، ابو بکر و عمر را مقدم نکردم بلکه خداوند با مقدم کردن آنها بر من منت نهاد، پس از آنها اطاعت کنید و به یادشان پیروی نمائید و کسی...

پایان گفتار و حاصل بررسی قاطع، پس از اینهمه مباحث طولانی که در بخشهای جلد ششم و پس از آن ادامه داشته، و در آن احوال خلفای سه گانه و پس از آنها «معاویه پسر ابی سفیان» و همه کسانی...

1- «ابو الفرج» در صفحه 29 جلد 18 اغانی گفته است: قصیده مدارس آیات خلت «1» من تلاوة و منزل وحی مقفر العرصات «دعبل» از بهترین نوع شعر و شکوهمندترین نمونه مدایحی است که درباره خاندان پیغمبر (ع) سروده‌اند و...

و هم اوست که امیرالمؤمنین علیه السلام را می‌ستاید و می‌گوید: خرد فروغ است و تو مایه‌اش هستی رازی است و تو آغازش همه آفریدگان که فراهم آیند همه بنده‌اند و تو سرورشان تو آن سرپرست هستی که برجستگی‌ها و برتری‌های او...

ابن ابی الحدید در شرح خود 3/314 می‌نویسد: از عبد اللّه مأمون- که خداش بیامرزد- چنان معروف شده که می‌گفت به خدا سوگند که ابوطالب با ساختن این سرودها اسلام آورده بود: «من؛ پیامبر- همان پیامبر خدای فرمانروا- را با...

پس قول سخن در آن بسیار و آراء و عقاید در آن اختلاف کرده‌اند اختلاف بیم ‏آور و حیرت‏ انگیزی که هر یک از آن مناسب با دیگری نیست، و خواننده راه گریزی برای او از این خلاف و تناقض...

غدیریه المؤید فی الدین درگذشته 470‏ 1-  – کاروان بار سفر بربست و او گفت: این نه هنگام رفتن است. – کارت از شوخی به جد پیوست، نه چنینم گمان بی‌مهری می‌رفت. – گفتم- و دل در آتش حسرت می‌سوخت، سیلاب...