– ای آل یاسین، هر که شما را دوست بدارد، به یقین خیر خواه خویش است. – با رهبری شما از حیرت و ضلالت رستیم، همان سان که با محبت شما هر گونه تباهی به صلاح انجامید. – زیبائی دیگران،...

– و بعد از آن سوگندها، پیمان نگرفتم از شما در «غدیرخم». – آنجا که بازوی علی را افراشتم: همان که سرور عرب و زبده نژاد عدنان است؟ – گفتم- و خدایم فرموده بود: «کوتاهی نکنم و سخن در پرده...

– بوریا به تخت خواب نوشت که «فصیل» نام بچه شتر است. – به خاطر یک چنین موضوع، سر کار امیر، هوس قورمه قیر کرده. – بجان خودم سوگند که ما چه خرم را دو سال از علف جو محروم...

– پیشوای من صاحب افتخار «روز غدیر» است رهبر هدایت او را در میان منکران بپا داشت. – هنگامی که دست او را برافراشت، خطبه‌ای برخواند و پس از ستایش کردگار آشکارا گفت: – این مرتضی شوهر فاطمه علی است...

اشعار و قصائد عونی، آنچه درباره اهل بیت سروده، چه در ثنا و ستایش و یا ماتم و سوگواری، در کتاب «مناقب ابن شهر آشوب» و «روضة الواعظین فتال» و «صراط المستقیم بیاضی» پراکنده است و آنچه از چکامه‌هایش گرد...

– بگوی آن را که پای از گلیم بیرون نهاده و در سروده‌اش آثار تجاوز آشکار است. – از بیخردی، دین خود را به گمراهی سرگشته فروخته، چشم طمع به حطام دنیویش دوخته: – ترا چه رسد- ای ملعون ازل...

شمس الدین ابن بطریق در «العمده» ص 56 در بعض از این نظریه بر ما پیشی گرفته و نامبرده یکی از اعلام طائفه است در قرن ششم و از کلمات تعدادی از علماء اهل سنت نیز در این زمینه قسمتی...

شمس الدین محفوظ (متوفی در سال 690 ه ق) «پیاله، شفاف و می ناب و نسیم لطیف و نغمه بلبلان روح افزا است، و بهار چنان زمین را پوشانده که از لحاظ زیبائی همانند ندارد، زمین بعد از برهنگی باغستان طرب‏انگیز...

شیخ عبد الرضا مقری کاظمی، درگذشته بسال 1120 – پیامبران، از درک مقام تو باز مانده‌اند، و افتخار تو، به اوصیا نیز دامن گسترده است. – از ستایش پیمبران که بگذریم، این خدا است که مقام ترا تکریم کرده و چه...

1- فروع چکامه من، در بدیع، اصول شمرده می‌شود، و سخن من، ریشه در معانی و بیان دارد. – لبه تیز شمشیر فکرتم، هرگز کند نمی‌شود، و دگر تیغها، در کنار تیغ اندیشه‌ام کند هستند. – خویی که در جانم...

ابو مستهل کمیت، «زاده سال 60 ه. ق»، «در گذشته بسال 126 ه ق» شب زنده داری، خواب را از دیده‌ات برد و غمی اشگ‏آور که درد انگیز و آنچنان ماتم زاست، که شادی را از یاد می‌برد، بر دل نشست. ریزش...

ابو تمام طائی 231 ای آهو! هر جا که تلهای انبوه خاکی و بیابانهای بی‌نشان نمایان شد بایست و نکوهش و سرزنش گمراهت نکند. از بیم پنهان شو و صدای کوه بدامت نیندازد، چه این بیهوده سخن آبرویت را می‌برد....