و این لقب و کنیه در غزوه عشیره ‏ای که در جمادی الاولی یا جمادی الثانی یا در هر دو از سال دوّم هجرت داده شد وقتی که رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله امیر المومنین علی علیه السّلام...

ابو الحسن علی بن احمد جرجانی، معروف به «جوهری» است، چنانکه در اشعار خود یاد کرده. وزنه ‏ای در فضل و ادب، استوانه ‏ای در لغت عرب. ماهری قافیه پرداز و نقادی سخن ساز بود. دست پرورد وزیر، صاحب ابن...

1- فروع چکامه من، در بدیع، اصول شمرده می‌شود، و سخن من، ریشه در معانی و بیان دارد. – لبه تیز شمشیر فکرتم، هرگز کند نمی‌شود، و دگر تیغها، در کنار تیغ اندیشه‌ام کند هستند. – خویی که در جانم...

ابو مستهل کمیت، «زاده سال 60 ه. ق»، «در گذشته بسال 126 ه ق» شب زنده داری، خواب را از دیده‌ات برد و غمی اشگ‏آور که درد انگیز و آنچنان ماتم زاست، که شادی را از یاد می‌برد، بر دل نشست. ریزش...

دعبل خزاعی شهید به سال 246 [قصیده تائیه مشهور دعبل‏] نوحه‌ گران گنگ و گویا با ناله‌ها و آههای سوزان خود به گفتگو پرداختند و با نفسهای خود از راز درون دلباختگان روزگاران پرده برگرفتند و به یاری و یاوری هم...

و باز او را چکامه‌ای است در سوک حسین -درود بر وی- که از آن است: (35) آن که مرا در کار دلدادگی‌ام سرزنش می‌کرد خود دل به او باخت، شب را بیدار ماند و از آن پس بر شیفتگی من...

از سروده‌های این استاد شایسته -شیخ صالح- چکامه‌ای است با قافیه راء و میان یاران همکیش با ما آوازه در افتاده که آن در هیچ انجمنی خوانده نشود مگر پیشوای حجت- که چشم به راه اوییم و خداوند به زودی گشایشی...

(1) ماهی که  چون گذشت در دل من شیرین و خوش بود بامدادان به سان شاخه شمشاد «1»- با زیورها و پیرایه‌ها- خرامیدن گرفت با یک نگاه و در یک چشم بر هم زدن دل‏ها را بربود و به این...

از سروده‌های شریف، قصیده‌ای است که افتخارات خود را بر شمرده و به دشمنان بدخواه خود تعریض آورده، و ما از دیوان او انتخاب کرده‌ایم: – عهد شباب سپری شد، یادش بخیر، با قهر و عتاب زمام از کفم ربود....

– بر سر آتش گریست تا راز آتش افروز مستور ماند، راه فرود گرفت که ندانند مقصد او بر فراز فلات است. – عاشق است، نام معشوق را نهان کرده، آشیانه دوست را گم ساخته از کسی جویا نیست. –...

– اینک که حرمت عدل و داد از میان رفته، چندی از ملامت و نکوهش زبان باز گیر تا عشق و جوانی من کامروا گردد. – از این مغرور گشتی که با شعله عشقم تار و پودت را به آتش...

عبدی ، با شاعر شیعی دیگری هم عصر است که هر دو در کنیه و لقب و محیط پرورش و مذهب همانندند. با این تفاوت که این شاعر، ابو محمّد یحیی بن هلال عبدی کوفی است. و ما بجهت کثرت...