در مصادر ترجمه، به تاریخ ولادت شاعر دست نیافتیم، ولی از شعری که سروده و در اوائل قرن چهارم از پیری خود یاد می‌کند، چنین بر میآید که اواسط قرن سوم پا بعرصه وجود گذاشته باشد، در آن قصیده می‌گوید:...

ابو الحسن علی بن احمد جرجانی، معروف به «جوهری» است، چنانکه در اشعار خود یاد کرده. وزنه ‏ای در فضل و ادب، استوانه ‏ای در لغت عرب. ماهری قافیه پرداز و نقادی سخن ساز بود. دست پرورد وزیر، صاحب ابن...

ابو الحسن یا ابو الحسین علی بن عبد اللّه بن وصیف، ناشی صغیر (نوپرداز کوچک) بغدادی است از «باب طاق» که در مصر نشیمن گزیده، معروف به «حلاء» است: چون پدرش حلیه شمشیر می‌ساخته، و به «ناشی» شهرت یافته چون...

ابو حامد، احمد بن محمد انطاکی، ساکن مصر، معروف به «ابو رقعمق» یکی از سرایندگان مشهور و کار آمدان فنون شعر است، در اسلوب سخن و سبک بدیع چنان پیش تاخته که میدان وسیعی را پشت سر نهاده، جز اینکه...

ابو فراس حارث بن ابى العلاء سعید بن حمدان بن حمدون بن حارث بن لقمان بن راشد بن مثنى بن رافع بن حارث بن عطیف بن محربة بن حارثة بن مالک بن عبید بن عدى بن اسامة بن مالک بن...

«صاحب»، «کافى الکفاة» ابو القاسم اسماعیل بن ابى الحسن: عباد بن العباس بن عباد بن احمد بن ادریس طالقانى: گاه اتفاق می‌افتد که ادیب سخندان، با اینکه بیانى شیوا و رسا دارد و قدرت ادبى او در غوررسى و تحلیل...

مصادر ترجمه و فرهنگ رجال: یتیمة الدهر ج 3 ص 169 تا 267/فهرست ابن الندیم ص 194 انساب سمعانى/ معالم العلماء محاسن اصفهان نگارش ما فروخى اصفهانى/ نزهة الالباء در طبقات ادباء کامل ابن اثیر ج 9 ص 37/معجم الادباء...