امام رازى در فوائد خود به اسناد خویش از عبد اللّه بن عمر آورده است که گفت رسول خدا (ص) گفت چون روز قیامت شود براى پدرم و مادرم و براى عمویم ابوطالب و براى برادرى که پیش از اسلام داشتم شفاعت خواهم کرد.
ذخائر العقبى ص 7، الدرج المنیفة از سیوطى ص 7، مسالک الحنفا، ص 14 که می‌نویسد: ابو نعیم و دیگران آن را آورده‌اند و در آن تصریح شده که برادر پیامبر برادر شیرى او بوده، طریق گزارش این حدیث، یکى نیست و برخى از آنها مؤید برخى دیگر است زیرا یک حدیث، هر چند ضعیف باشد اگر طرق بسیار داشت قوى می‌شود و برترین طرق آن نیز حدیث ابن مسعود است که حاکم آن را صحیح شمرده

و در تاریخ یعقوبى 2/26 می‌نویسد: از او (ص) روایت شده که گفت: خداى عز و جل به راستى مرا وعده کرده که درباره چهار کس: پدرم، مادرم، عمویم، برادرى که پیش از اسلام داشتم (نیکى خواهد نمود)

ابن جوزى بدون زنجیره‌اى پیوسته با اسناد خود از على (ع) آورده است که پیامبر گفت جبرئیل (ع) بر من فرود آمد و گفت: خدا تو را سلام می‌رساند و می‌گوید: آتش دوزخ حرام شد بر کسى که تو را از پشت خود فرود آورد و بر کسى که تو را در شکم خود جاى داد و حمل کرد و بر کسى که تو را در کنار خود سرپرستى کرد، آن پشت از عبد اللّه بود و آن شکم از آمنه و آن دامان از عمویش ابوطالب و (همسر او) فاطمه بنت اسد. التعظیم و المنة از سیوطى ص 25

و در شرح ابن ابى الحدید 3/311 می‌نویسد: رسول خدا (ص) گفت جبرئیل مرا گفت: خداوند شفاعت تو را درباره شش کس می‌پذیرد: کسى که تو را در شکم خود جاى داد و برداشت- آمنه بنت وهب- و کسى که تو را از پشت خود فرود آورد- عبد الله بن عبد المطلب- و کسى که تو را در کنار خود سرپرستى کرد- ابوطالب- و کسى که تو را در خانه خود پناه داد.- عبد المطلب- و برادرى که در روزگار پیش از اسلام داشتى.

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏7، ص: 508