هر کس بخواهد درباره ملل و نحل مطلبی بنویسد، باید قبل از هر چیز به مراتب بیش از نویسنده تاریخ و ادبیات، خود را به امانت و صدق مقید سازد تا از عواقب خطرناک این فن که آلودگی به نسبتهای بی‌پایه و بی دلیل محکم است محفوظ ماند، و آبروی ملتها و اقوام بی‌گناه را، بر اساس پندار یا خیالی نبرد، و به طور کلی هیچ گام برندارد مگر که در نقل مطالب آن محققانه باشد، و در مآخذ خود تکیه بر موثقترین آنها کند تا در پیشگاه خدا معذور و از گرفتاری وجدان به افتراء مصون ماند.
ولی «ابن حزم» نه تنها به این وظیفه بی‌توجه است بلکه در نوشته‌هایش درست رفتاری مخالف این رویه دارد، او از نقل هر کس باشد برای رده بندی بیشتر مذاهب، استفاده می‌کند، از کثرت مذاهب خوشش می‌آید و از دادن هر گونه نسبت بی اساس به مخالفان عقیده اش رو گردان نیست
الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج3، ص: 135