حافظ عاصمی در ” زین الفتی، شرح سوره هل اتی ” روایتی ثبت کرده است از طریق حاکم ابی احمد از ابی میمون – احمد بن محمد بن میمون بن کوثر بن حکیم همدانی در حلب- از اسحاق بن ابراهیم بن اخیل عبسی از میسر بن اسماعیل از کوثر بن حکیم همدانی از نافع از پسر عمر، منسوب به پیامبر (ص) که ” دلسوز ترین فرد امتم برای امتم ابو بکر است و آن که بیش از همه حکم خدا را گرامی می دارد، عمر است. و پر شرم ترین فردش عثمان و وادارترینش به قضا علی و استادترینش در قرائت قرآن ابی، و فریضه شناس ترینش زید بن ثابت و راست سخن ترینش ابوذر و حلال و حرام شناس  ترینش معاذ بن جبل و علامه این امت عبدالله بن عباس، و هر امتی امینی دارد و امین این امت ابو عبیده جراح است “.

در سند روایت، عده ای ناشناس وجود دارد که یکی از دیگری نقل می کند تا می رسد به ” کوثر ” و او چنانکه ابو زرعه می گوید: “ضعیف ” و سست روایت است.

یحیی بن معین می گوید: بی ارزش است.

احمد بن حنبل بن حنبل می گوید: روایتش باطل و بی اساس است و ارزشی ندارد.

دارقطنی و دیگران می گویند: مجهول است. و هم او می گوید “ضعیف ” و زشت روایت است.

جوزجانی می گوید: در محضر درس من نوشتن روایات او روا نیست، زیرا او متروک است.

ابن عدی می گوید: عموم روایاتش غیر محفوظ است.

ابن ابی حاتم می گوید: از پدرم درباره او پرسیدم، گفت: سست روایت است. پرسیدم: متروک است؟ گفت: نه، و از او حدیثی راست و استوار سراغ ندارم و او بی ارزش است.

ساجی می گوید: ضعیف است.

برقانی و دارقطنی می گویند: متروک الحدیث است.

حاکم و ابو نعیم می گویند: روایاتی نامعلوم و نادرست نقل کرده است.

عقیلی و دولابی و ابن جارود و ابن شاهین او را در ردیف راویان ضعیف ذکرکرده اند.

ابو الفتح می گوید: ضعیف است.

(الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب ،ج10،ص137)