45- از ابراهیم بن عبد الرحمن بن عوف نقل شده که گفته است: عبد الرحمن با عمر بن خطاب بود که محمد بن مسلمة شمشیر زبیر را شکست آنگاه ابو بکر به پا خواست و براى مردم خطبه خواند تا آنکه گفت: على رضى اللّه عنه و زبیر گفتند: ما غضب نکردیم مگر براى آنکه در امر مشورت کنار گذارده شدیم و گرنه ما ابو بکر را سزاوارترین فرد به خلافت بعد از رسول خدا می دانیم، زیرا او همراه رسول خدا در غار بود و ما به شرافت و بزرگواریش آگاهیم و رسول خدا به او امر فرمود که با مردم نماز بخواند در صورتی که او زنده بود. این مطلب را حاکم در مستدرک جلد 3 صفحه 66 با سند خود آورده است.
این روایات به طور کلى باطل‌اند، زیرا به طورى که بعدا خواهید دید روایات زیادى از طریق اهل سنت که بعضى صحیح و بعضى حسن هستند از مولای ما امیر المؤمنین علیه السلام نقل شده که صراحت دارد: رسول خدا کسى را جانشین خود قرار نداده و در این باره اقدامى نفرموده است. و در ضمن احادیث و سیره نبوى شواهد زیادى بر بطلان خلافت ابو بکر وجود دارد، و محاجه اى که در ابتداى امر خلافت میان آن حضرت و کسانی که لباس خلافت را بزور پوشیده بودند واقع گردید و خوددارى کردن او از بیعت با ابو بکر در یک مدت طولانى بطلان این اخبار نادرست را روشن می کند. از اینها که بگذریم جهان صداى خطبه «شقشقیه» على را که خلافت دیگران را باطل اعلام می کند به خوبى شنیده و در بسیارى از کتابها آن را نقل کرده اند و البته نظیر این خطبه از على (در اعلام نادرستى خلافت دیگران) زیاد است.
و چه بسیارند کسانى که دروغ بنام آقاى ما على علیه السلام ساخته اند؟
و ابن سیرین چقدر خوب گفته است که: «عموم چیزهائى که از على روایت شده دروغ است» «1»
«و لئن اتبعت اهوائهم بعد ما جاءک من العلم مالک من اللّه من ولى و لا واق «2» / و اگر بعد از این دانشى که به سوى تو آمده از هواهایشان پیروى کنى براى تو از جانب خدا دوست و نگهدارنده اى نخواهد بود».
الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج5، ص: 565