در شرح نهج البلاغه جلد 2 ص 20 (در ذکر این داستان) چنین مذکور است:

عمر گفت: ای ابن عباس سوگند به خدا همانا، این رفیق تو (یعنی علی علیه السلام) اولی (سزاوارترین) مردم است به امر (خلافت) بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم جز اینکه ما درباره او (تصدیق او به امر خلافت) از دو چیز ترسیدیم…

تا آنجا که ابن عباس گوید: گفتم یا امیرالمومنین، آن دو چیز کدام است؟ گفت: ترس و اندیشه ما از جوانی او، و علاقه و محبت او نسبت به اولاد عبد المطلب بود. و در جلد 2 ص 115 (همان کتاب) چنین مذکور است: بی میلی ما نسبت به او به جهت جوانی او و محبت او نسبت به اولاد عبد المطلب بود.