قاضی جمال الدین مکی، در گذشته به سال 1012
برای هر توشه و زادی، چه یاور خوبی هستی. تو بهترین مولای بندگانی.
– سوگند بجان من، که تو بهترین نعمتها و قدرتها را داری، و پیشوا و یگانه درمیان بندگان هستی.
– در روز قیامت، براستی که بر گردن بندگان، ولایت داری، ولایتی موروث.
– چرا که پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم، در غدیر خم، ترا به سروری هر مومن منقاد برگزیده است.
– هر قومی که ازتو اطاعت کرد، هدایت یافت. و هر نادانی، در جهالت فرو رفت.
– آنگاه پیامبر فرمود: خدایا دوست بدار دوست علی را، و دشمنش را دشمن بدار.
– بر دوستارانش رحمت تفضل کن، و دشمنانش را لعنت و نقمت فرست.
– و این چنان شرف بزرگ، و مجد گرانمایه و افتخاری است، که عظمت دیگر هدایتگران را از بین می برد.
– تو در اصلاب پاک بودی، که به معراج بلند ترین پایگاه رسیدی، و دررده بزرگواران قرار گرفتی، و از همان هنگام به وحدانیتخدا لبیک گفته و اقرار آوردی.
– در برابر این مزایایی که نور و روشنایی آن، شبهای تیره را روشن می کند، این کدامین مغرور است که با تو برابری تواند کرد؟
– و آن کدام نادان است، که در عرصه دانشها، با تو به مسابقه و مقابله برخیزد؟ چنین کسی، جز انسان تهی از فهم، نمی تواند باشد.
– تو، در میان هر فضیلتی، بهترین، و درصدر هر کمالی، صدر نشین هستی.
– خاندان تو، از منکران نادان منزه است. و بخیلان را به تبار و خاندان تو راهی نیست.
– پس جاوید و پایدار بمان، که سلامت وقف تست، و مدح و ستایش تو، چندین برابر، و روز افزون باد.
الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج11، ص: 429