افراد و دسته هائی از مردم بوده اند که از آن لفظ (مولی و ولی) این معنی را فهمیده اند و آنها اگر چه با شعر بدان اشعار نکرده اند، ولی در سخنان صریح خود آن را آشکار ساخته اند و یا از مضمون خطابشان این معنی آشکار گشته، و از جمله آنان شیخین (ابوبکر و عمر) هستند، هنگامی که به منظور تهنیت و بیعت به نزد امیرالمومنین علیه السلام آمدند در حالی که میگفتند: “امسیت یابن ابی طالب مولی کل مومن و مومنه”

نمیدانم کدام یک از معانی مولی که تطبیق آن بر مولای ما امکان داشته قبل از آن روز وجود نداشته تا تازه شناخته شود و شیخین بیایند و برای خاطر آن او را تهنیت گویند و تصریح نمایند که در آن روز موسوم و موصوف به ان گردیده؟ آیا آن معانی عبارت از نصرت و محبت است که علی علیه السلام از روزی که از پستان ایمان شیر خورده و با برادر و پسر عم برگزیده خود رشد و نمو کرده پیوسته متصف به انها بوده؟ یا معانی دیگر مولی که نمیتوان آنها را در این مقام به خصوص منظور و مراد دانست؟ نه بخدا قسم نه این و نه آن هیچ یک نبود و جز همان معنائی نبود که همه حاضرین آن را فهم نموده اند یعنی اولویت علی علیه السلام به ان دو نفر و به جمیع مسلمین از خودشان و بر همین معنی و مبنی با او بیعت کردند و او را تهنیت گفتند.

(الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج‏1، ص: 612)