«ابن عماد حنبلی» در «شذرات الذهب» 3: 46 در ترجمه «ابو بکر عبد العزیز بن جعفر حنبلی» معروف به «غلام خلّال» متوفّی به سال 363 می نویسد:«عباس بن ابی عمرو شرابی گفت: یک شب کاری داشتم که من برای آن اقدام کردم. سپس از کار که برگشتم و رو به خانه خود در باب ازج می آمدم، ستون نوری را مشاهده کردم که از وسط آسمان به درون مقبره می تافت. و من بر آن نور خیرم شدم و می ترسیدم که آن نور را گم کنم. ناگاه متوجه شدم این نور از آسمان بر قبر ابو بکر عبد العزیز افکنده شده و بسیار در شگفت ماندم. من رفتم و نور همچنان می تابید».
 «امینی» می گوید: این «ابو بکر حنبلی»، همان دانشمند و پیشوای حنبلیان است که تالیفاتی دارد، و او از «خلّال» و او هم از «حمصی» و او هم از «احمد» پیشوای حنبلیان نقل کرده که از او پرسیده که کدام یک از بزرگان فضیلت بیشتر دارد؟ گفته است: «هر کس علی را بر ابو بکر مقدم دارد، به رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله توهین کرده و هر کس ابو بکر را بر عمر مقدم بدارد، به رسول اللّه و به ابو بکر توهین کرده. و هر کس او را بر عثمان مقدم دارد، به ابو بکر و عمر و عثمان و به اهل شوری و مهاجران و انصار اهانت روا داشته است».
ای کاش به اندازه ذرّه ای از آن نور خیالی که بر قبر آن مرد رسیده است، بر دل و جایگاه بصیرت این مرد در دوران زندگی اش تابیده بود، تا دیگر در برابر سخنان پوچ پیشوای خود، اینقدر فرمانبری بخرج نمی داد، پیشوائی که با کتاب و سنت مخالفت ورزید. و این مرد، آن مایه و مقدار ندارد، که در این شئون بزرگ دخالت کند و در چیزی دخالت نماید که خود شایستگی آن را ندارد.
او به گروهی افتخار می کند که خودش از آنان نیست . این ادعای او در برابر فضایل «حضرت علی» علیه السّلام که دو آیه مباهله و تطهیر در باره او نازل شده، چه مقداری می تواند داشته باشد؟ مقتضی اولویت و شایسته فضیلت اینست که شخصیت مولانا «امیر مؤمنان» علیه السّلام با «پیغمبر» صلّی اللّه علیه و آله همدوش اند و این اتحاد در شخصیت مقام نبوّت را که استثنا کنیم، جز به واسطه فضایل و برتریها و مکارم و کردار نیک نیست. پس دیگر چه کسی جز «علی» علیه السّلام می تواند با پیغمبر در این اوصاف همدوشی کند؟
آیا این بی خردی و نادانی را نمی رساند، که کسی بگوید: «هر کس علی را مقدم بدارد … الخ» در حالی که پیغمبر و علی از همه گناهان پاک و دارای عصمت هستند؟ و آیا با معصوم، کسی برابری می کند که مرتکب اعمال بد و گناهان می شود؟ دارنده این نور ادعائی، ادعا می کند: «هر کس مقدم بدارد علی را … الخ»، اما به معنی آنچه می گوید توجه ندارد. و جا دارد که در این مقام چنین گفته شود: هر کس، دیگری را بر پیشوای ما «امیر مؤمنان» مقدم بدارد، براستی که بر کتاب کریم و بر کسی که خدا کتاب خود را بر او فرستاده (پیغمبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله) ایراد گرفته و توهین کرده است.
سخن راوی آن نور که از پیشوایش «احمد» نقل کرده و در جاهای متعدد و از دیدگاههای گوناگون در فضایل امام «علی»- صلوات اللّه علیه- روایت نقل کرده و ما آن را در جلدهای پیشین الغدیر آورده ایم، چگونه می تواند صحت و مقبولیت داشته باشد؟ .
کسی که «علی» علیه السّلام را بر «ابو بکر» و «عمر» و «عثمان» مقدّم بدارد، در واقع حجّت بالغه دارد و نور تابانی را برگزیده و به دستاویز محکمی چنگ زده که ناگسستنی است.

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 11، ص: 204