از ” اعمش ” بواسطه ” خیثمه ” نقل شده است : مردی با مشکی پر از باده پیش خالد بن ولید آمد، خالد گفت: این چیست؟ مرد گفت: عسل است: خالد گفت: خدایا آنرا تبدیل به سر که کن. این مرد پیش یاران خود که آمد، گفت: شما را باده ای آورده ام که تا کنون کسی مثل آنرا ننوشیده است. سر سبو را که باز کرد، ناگاه دید سرکه است. گفت: بخدا سوگند که دعای خالد رضی الله عنه این اثر را گذاشته است.” و در عبارت دیگر آمده که “: خالد گفته بود خدایا این را عسل بکن و تبدیل به عسل شده بود ” (” تاریخ ” ابن کثیر 114:7 الاصابه” 414:1)
 «امینی» می گوید: اوراق سیاه زندگانی «خالد» را در جزء هفتم، صفحه 156- 168 ط 1 مطالعه و ملاحظه کنید و احوال او را از «بنی جذیمه» و «مالک بن نویره» و «زنش» و «عمر خلیفه» بپرسید تا عملکرد او را بدرستی بشناسید، آنگاه داوری کنید که شایسته چه چیز بوده است

(الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب  ج 11 ص141)