شریک بن عبد الله نخعی -مفتی و قاضی کوفه- از ابی اسحق سبیعی از عمرو ابن میمون اودی روایت نموده گوید، در محضر او (یعنی عمرو) از علی بن ابی طالب نام برده شد، گفت: گروهی نسبت به آن جناب سخنان ناروا میگویند این گروه هیزم آتش جهنم هستند، من به طور تحقیق از عده از اصحاب محمد صلی الله علیه و آله که از جمله آنان، حذیفه بن الیمان و کعب بن عجره اند، شنیدم که هر یک از آنها میگفتند: به تحقیق اعطاء شده است به علی علیه السلام چیزهائی (موهبت های بزرگی) که به هیچ بشری داده نشده:

– او، همسر فاطمه است، که بانوی زنان جهانیان است، مانند چنین بانوئی که دیده؟ و که شنیده که کسی در خلق اولین و آخرین با بانوئی چون او ازدواج نموده است؟

– او پدر، حسن، و حسین علیهما السلام است، که سرور جوانان اهل بهشتند از اولین و آخرین، ای مردم چه کسی است که برای او مانند آن دو فرزند بوده باشد؟

– و رسول خدا صلی الله علیه و آله پدر زوجه و همسر او است

– و او وصی رسول خدا صلی الله علیه و آله است

– در میان خاندان و زنانش، و تمام درهائی که از حجره های اصحاب و کسان پیغمبر صلی الله علیه و آله به مسجد باز میشد، بسته و مسدود گردید، جز در حجره او (علی علیه السلام)

– او است کسی که در جنگ خیبر پرچم را به دست گرفت و در قلعه خیبر را به تنهائی کند در حالی که دچار درد چشم بود، رسول خدا صلی الله علیه و آله آب دهان مبارکش را به چشمان او زد و بهبودی یافت به طوری که بعد از آن دیگر چنین بیماری (درد چشم) عارضش نشد، و بعد از آن روز هیچ گرم و سردی در آن جناب موثر نیفتاد

– و او است صاحب روز غدیر، زیرا رسول خدا صلی الله علیه و آله در آن روز تصریح به نام او کرد و امت را ملزم به ولایت او فرمود و اهمیت و عظمت او را شناساند و جایگاه او را برای مردم بیان فرمود، خطاب به مردم فرمود: کیست اولی (سزاوارتر) به شما از خود شما گفتند: خدا و رسولش داناترند، فرمود: « فمن کنت مولاه فهذا علی مولاه»

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج‏1، ص: 416