قرینه هفتم، فرمایش رسول خدا صلی الله علیه و آله است بعد از بیان ولایت: “فلیبلغ الشاهد الغایب ” یعنی آنها که حضور دارند مراتب را به غایبین ابلاغ نمایند
آیا این گونه تاکید پیغمبر صلی الله علیه و آله دایر به اینکه حاضرین به غایبین ابلاغ نمایند گمان میکنید نسبت به موالات و محبت و نصرت بوده که به موجب کتاب و سنت هر فردی آن را میدانسته که بایستی در میان افراد مسلمین برقرار باشد؟ گمان ندارم هیچ کوته نظر و ضعیف الرای چنین گمانی بنماید و در برابر این همه تشریفات و اهتمام و تاکید موضوع مورد نظر پیغمبر اسلام را یک امر ساده و عمومی تصور کند و بدون شک و تردید شما (خواننده فکور) تشخیص خواهید داد که مقصود رسول خدا صلی الله علیه و آله از این امر موکد نبوده است مگر موضوع مهمی که تا آن هنگام فرصت ابلاغ آن نبوده و طوائف و قبایل مختلفه که در آن مجمع حضور نداشته اند اطلاعی از آن نداشته اند، و این امر مهم نیست مگر همان امامت که کمال دین و تمام نعمت و خشنودی پروردگار بسته به ان میباشد و گروهی که حضور داشتند از سخنان پیغمبر صلی الله علیه و آله جز این امر مهم چیز دیگری درک و فهم نکرده اند و رسول گرامی صلی الله علیه و آله لفظ دیگری که در آن مجمع بزرگ در خور تبلیغ باشد بر لفظ (مولی) اختیار نفرمود و با این همه اهمیت که به نحوه تبلیغ خود داد از معانی مولی -جز اولی اراده نفرموده است-
(الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج1، ص: 658)