150- حارث بن عبد الرحمن بن سعد مثنی دمشقی، غلام مروان بن حکم، یا غلام ابی الجلال کذاب است «4».
151- حامد بن آدم مروزی، کذاب است و از کسانی است که مشهور به وضع حدیث است «5».
152- حباب بن حبله دقاق، کذاب است «6».
153- حبیب بن ابی حبیب ابو محمد مصری، متوفی در 218 ه کاتب مالک بوده، ولی حدیث ساز و از دروغگوترین افراد است و حدیثهایش همه ساختگی است «7».
154- حبیب ابن ابی حبیب خرططی مروزی، کذاب و به نام ثقات حدیثمی‌ساخته است «1».
155- حبیب بن جحدر، که احمد و یحیی او را تکذیب کرده‌اند «2».
156- حرب بن میمون عبدی ابو عبد الرحمن بصری مجتهد و عابد، ولی از دروغگوترین افراد است و در سال صد و هشتاد و چند فوت کرده است «3».
157- حسان بن غالب مصری، اخبار را دگرگون می‌کرده و از افراد مورد اعتماد مطالبی را روایت می‌نموده که جز بر سبیل اعتبار نقل آنها روا نیست. او از مالک احادیث ساختگی نقل کرده است «4».
158- حسن بن حسین بن عاصم هسنجانی، که محمد بن ایوب گفته است:ما و علی بن شهاب شکی درباره اینکه او کذاب است، نداریم «5».
159- حسن بن دینار ابو سعید تمیمی، کذاب است و مورد اعتماد نیست «6».
160- حسن بن زیاد ابو علی لؤلؤی، کوفی، متوفی در سال 204 ه که یکی از فقها، اصحاب ابی حنیفة بوده کذاب و خبیث و متروک الحدیث و غیر مورد اعتماد و غیر مأمون است «7» و ابن کثیر در نهایة ج جلد 5 صفحه 354 گفته است: بسیاری از ائمه او را ترک کرده و تصریح به دروغگوئیش نموده‌اند.
161- حسن بن شبل کرمینی بخاری، شیخ کذاب و از جمله کسانی است که حدیث می‌ساخته است «8».
162- حسن بن عثمان، ابو سعید تستری، کذاب و حدیث ساز است «1».
163- حسن بن طیب بلخی، متوفی در سال 307 ه خبری را که نشنیده بوده حدیث می‌کرده است. از «مطین» نقل شده که گفته است او کذاب و حدیث دزد بوده است «2».
164- حسن بن علی اهوازی ابو علی، متوفی در سال 446 ه در حدیث و قرائت کذاب است او از دروغگوترین افراد است. کتابی تصنیف کرده در آن احادیث ساختگی و چیزهای فضیحت آور نقل کرده است «3».
165- حسن بن علی ابو علی نخعی، معروف به ابی الاشنان، که ابن عدی گفته است: او را در بغداد دیدم که دروغهای فاحش می‌گفت و از مردمی که ندیده بود، حدیث می‌کرد و احادیثی را که اختصاص به قومی داشته، به دیگران می‌چسبانده است «4».
166- حسن بن علی بن زکریا ابو سعید عدوی بصری، متوفی در سال 317 یا 318 و یا 319 ه شیخ کم حیا و کذاب و تهمت زننده است و به نام رسول خدا حدیث می‌ساخته و دزدی حدیث می‌کرده و آن را به دیگران نسبت می‌داده و از مردمی که نمی‌شناخته، حدیث می‌کرده و بر رسول خدا دروغ نسبت می‌داده است. ابن حبان گفته است: شاید او از ثقات بیش از هزار حدیث ساختگی نقل کرده است «5».
167- حسن بن علی بن عیسی ازدی معانی، حدیث ساز است. از مالکاحادیث موضوعه روایت کرده است «1».
168- حسن بن عمارة بن مضرب، ابو محمد کوفی، متوفی در سال 153 ه فقیه بزرگ و کذاب و متروک الحدیث و حدیث ساز بوده است. شعبه گفته است: هر کس می‌خواهد به دروغگوترین افراد بنگرد، به حسن بن عمارة نگاه کند «2».
169- حسن بن عمرو بن سیف عبدی، کذاب و متروک الحدیث است «3».
170- حسن بن غالب ابو علی تمیمی، معروف به ابن مبارک مقری، متوفی در سال 458 ه که سمرقندی گفته است: او کذاب است «4».
171- حسن بن غفیر مصری عطار، کذاب و حدیث ساز است «5».
172- حسن بن محمد ابو علی کرمانی شرقی، متوفی در سال 495 ه در راه طلب حدیث مسافرت کرده و همت در جمع آن داشته و از افراد زیادی حدیث شنیده و در او عبادت و دین و زهد بوده و نماز شب می‌خواند، لیکن چیزهائی را که نشنیده نیز روایت کرده، در نتیجه شنیده‌هایش را فاسد کرده است و مؤتمن ابو نصر، درباره‌اش می‌گفت: او کذاب است «6».
173- حسن بن یزید مؤذن بغدادی، حدیثش مورد انکار است سندها را دگرگون می‌کرده و از افراد مورد اعتماد چیزهائی نقل می‌کرده که شبیه به احادیث اهل صدق نبوده است «7».
174- حسن بن واصل کذاب است. و گفته شده که فرزند پول است «8».
175- حسین بن ابراهیم کذاب و دجال و حدیث ساز است، او احادیث نمازهای شبها و روزها را ساخته است «1».
176- حسین بن ابی السری «متوکل» عسقلانی، متوفی در سال 240 ه کذاب است»
177- حسین بن حمید بن ربیع کوفی خزار متوفی در سال 282 ه کذاب پسر کذاب پسر کذاب است «3».
178- حسین بن داود ابو علی بلخی، متوفی در سال 282 ه حدیث ساز است و مورد اعتماد نیست. حدیثش ساختگی است. او از یزید بن هارون از حمید بن انس نسخه‌ای را روایت کرده که اکثرش ساختگی است«4».
179- حسین بن عبد اللّه بن ضمیره حمیری، کذاب و متروک الحدیث است.
گفتارش ارزش ندارد. و با هیچ غیر ثقة و غیر مأمونی برابر نیست «5».
180- حسین بن عبید اللّه (عبد اللّه) عجلی ابو علی، به نام افراد مورد اعتماد حدیث می‌ساخته است «6».
181- حسین بن علوان بن قدامة ابو علی، در بغداد سنه 200 ه حدیث می گفته، اما کذاب و خبیث و حدیث ساز بوده است «7».
182- حسین بن فرج خیاط، کذاب و حدیث دزد بوده است «1»
183- حسین بن قیس، ملقب به حنش کذاب است. احادیثش جدا نا درست است و نباید حدیثش نوشته شود «2».
184- حسین بن محمد ابو عبد اللّه خالع بغدادی، متوفی در سال 422 ه که ابو الفتح صواف مصری گفته است: من در بغداد از کسانی که گفته می‌شد دروغگو هستند، چیزی ننوشته‌ام مگر از چهار نفر که یکی از آنها عبد اللّه خالع بوده است «3».
185- حسین بن محمد بزری، متوفی در سال 423 ه کذاب است. و یکی از مشایخ دروغگوی بغداد بوده است «4».
186- حصن بن عمر ابو عمر احمسی کوفی، کذاب منکر الحدیث و گفتارش پوچ است «5».
187- حفص بن سلیمان ابو عمر اسدی بزار، متوفی در سال 180 ه و گفته شده نزدیک به 190 ه فوت کرده است. او حفص بن ابی داود قاری، نزیل بغداد است که کذاب و متروک الحدیث و حدیث ساز و باطل گو است «6». و ابو حاتم گفته است:
او متروک الحدیث است گفتارش قابل تصدیق نیست. و ابی عدی گفته است:
حدیثهایش محفوظ نیست و ابن حبان گفته است: سندها را دگرگون می‌کرده و مراسیل را بالا می‌برده و برای آنها سند درست می‌کرده است «7».
188- حفص بن عمر الرفا که ابو حاتم گفته است: او کذاب و نسیان در حدیث داشته است. از شعبه حدیثی روایت کرده که دروغ بوده است «8».
189- حفص بن عمر بن دینار ایلی که ابو حاتم درباره‌اش گفته است: شیخ کذابی است و عقیلی گفته است: از ائمه روایتهای نادرست نقل می‌کرده و «ساوجی» گفته: او دروغگو بوده است «1».
190- حفص بن عمر رازی، دروغگو بوده است «2».
191- حفص بن عمر حبطی رملی، نزیل بغداد، مورد اعتماد نبوده، احادیثش مأمون از دروغ نیست «3». و ازدی گفته است: او متروک الحدیث است. و ابن عدی گفته است: جز چند حدیث الباقی احادیثش مورد اعتماد و محفوظ نیست او از مشایخ به نادرست حدیث نقل می‌کرده است «4».
192- حفص بن عمر قاضی حلب، کذاب و حدیث ساز بوده است. ابو حیان گفته است: او از ثقات احادیث ساختگی روایت می‌کرده که نمی‌شود طبق آنها عمل کرد «5».
193- حفیدة بن کثیر بن عبد اللّه، کذاب است. شافعی گفته است: او رکنی از ارکان دروغ است «6».
194- حکم بن عبد اللّه ابو سلمة، کذاب و حدیث ساز است. از طریق زهری از ابن مسیب حدود پنجاه حدیثی که اصل نداشته روایت کرده است «7».
195- حکم بن عبد اللّه ایلی، غلام حارث بن حکم بن ابی العاص،کذاب و دروغ ساز است. احمد گفته است: تمام احادیثش ساختگی است «1».
196- حکم بن عبد اللّه ابو المطیع بلخی فقیه، مصاحب ابی حنیفه، کذاب و حدیث ساز است. و ابن عدی گفته است: ضعف او در حدیث آشکار است، عموم چیزهائی که روایت می‌کند قابل اعتماد و عمل نیست. او در سال 199 ه فوت کرده است «2».
197- حکم بن مصقلة، که ازدی گفته است: او کذاب است «3».
198- حماد بن عمرو نصیبی، کذاب و حدیث ساز است و به نام ثقات احادیثی وضع می‌کرده که جز برای تعجب، نوشتن آنها روا نبود. یحیی بن معین گفته است: او از افرادی است که معروف به دروغ و حدیث سازی است «4».
199- حماد بن ابی حنیفة امام حنفی‌ها (نعمان بن ثابت کوفی) که جریر او را تکذیب کرده و به قتیبه گفت: به او بگو: ترا با حدیث چه کار؟ روش تو دعوی و دشمنی است. و ابن عدی گفته است: برای او روایت درستی نمی‌شناسم «5».
200- حماد بن ابی یعلی دیلمی کوفی، شهیر به حماد الرّوایة، متوفی در سال 155 ه که مشهور به دروغ در روایت و شعر بوده، اشعاری می‌ساخته و آنها را به پیشینیان نسبت می‌داده تا جائی که گفته‌اند که او شعر را فاسد کرده است «6».
201- حماد مکی، از دروغگویان بوده است «7».
202- حمزة بن حمزه جزری، کذابی حدیث ساز بوده، حدیثش پشیزیارزش نداشته، تمام روایت شده‌هایش ساختگی بوده است «1».
203- حمزة بن حسین دلال، متوفی در سال 428 ه، کذاب است «2».
204- حمید بن ربیع ابو الحسن لخمی خزاز کوفی، متوفی در سال 358 ه.یحیی بن معین درباره‌اش گفته است: دروغگویان زمان ما چهار نفرند:حسین بن عبد الاول، ابو هشام رفاعی، حمید بن ربیع و قاسم بن ابی شیبة.آنگاه گفته است: او کذاب، خبیث، غیر ثقة و غیر مأمون از دروغ و اشتباه است.و ابن عدی گفته است: او حدیث می‌دزدیده و روایات بی سند را سند دار می‌کرده است «3».
205- حمید بن علی بن هارون قیسی، که حاکم گفته است: او کذاب و خبیث است. در بصره بعد از سیصد سال از عبد الواحد بن غیاث و شاذ کونی، احادیث موضوعه حدیث کرده است. و نقاش نیز، نظیر این گفته است«4».
الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج5، ص: 333