اولین دایرةالمعارف دیجیتال از کتاب شریف «الغدیر» علامه امینی(ره)
۲۲ آذر ۱۴۰۳

راویان دروغگو و جاعلان حدیث | حروف «ف» – «ق»

متن فارسی

حرف فاء
447- فضل بن احمد لؤلؤی که ابو الشیخ گفته است: او از اسماعیل بن عمر و احادیث زیادی را می‌ساخته و حدیث می‌کرده است و لذا ابو اسحاق و ابو احمد و مشایخ ما اتفاق بر ترک حدیثش کرده و گفته‌اند که او کذاب است «4».
448- فضل بن جبار کذاب است «5».
449- فضل بن سکین ابو العباس قطیعی سندی، که ابن معین گفته است:او دروغگو است و خدا لعنت کند کسی را که بخواهد از او چیز بزرگ و یا کوچکیبنویسد، مگر آنکه نداند و او را نشناسد «1»
450- فضل بن سهل اسفراینی دمشقی حلبی شریف، متوفی در سال 548 ه که او را متهم به کذاب کرده‌اند. شیخ شیوخ اسماعیل بن ابی سعد گفته است:ابو محمد مقری پیشم بود که جناب آقای حلبی وارد شد شروع کرد ابو محمد را ستودن و گفت: از فضائلش این است که مردی مالی به من داد من آن را به او دادم ولی او قبول نکرد وقتی که برخاست ابو محمد گفت: بخدا قسم پیشم چیزی نیاورد و نمی‌دانم چه می‌گوید و الحمد للّه که نگفت پیشم ودیعه‌ای از ناحیه کسی است «2»
451- فضل بن شهاب، که یحیی گفته است او کذاب است «3»
452- فضل بن عیسی کذاب است «4»
453- فضل بن محمد عطار باهلی، کذاب و حدیث ساز بوده احادیثی را وضع می‌کرده و به متن‏ها می‌افزوده است «5»
454- فهد بن عوف ابو ربیعه، که گفته شده در سال 219 ه فوت کرده و ابن المدینی گفته است او کذاب است «6»
455- فیض بن وثیق که در سال 224 ه وارد بغداد شده، کذاب و خبیث بوده است «7»

حرف قاف
456- قاسم بن ابراهیم ملطی، که در سال 323 ه وارد موصل شده، کذاب و تهمت زننده و حدیث ساز بوده و مطالب عجیب و غریبی آورده است «1»
457- قاسم بن ابی سفیان، محمد ابو القاسم معمری، متوفی در سال 228 ه خبیث و کذاب بوده است «2»
458- قاسم بن عبد اللّه بن عمر بن حفص بن عاصم بن عمر بن خطاب مدنی، کذاب و حدیث ساز بوده است «3»
459- قاسم بن محمد بن عبد اللّه الفرغانی، حدیث ساز فاحشی بوده است»
460- قطن بن صالح دمشقی، کذاب است «5»

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج‏5، ص: 396

متن عربی

حرف الفاء

447- الفضل بن أحمد اللؤلؤی: قال أبو الشیخ: حدّث عن إسماعیل بن عمرو بأحادیث کثیرة کان یشتریها و یضعها على إسماعیل، فاتّفق أبو إسحاق و أبو أحمد و مشایخنا على ترک حدیثه و أنّه کذّاب. لسان المیزان «3» (4/437).

448- الفضل بن الجبّار: کذّاب. مجمع الزوائد (2/112).

449- الفضل بن السُّکین أبو العبّاس القطیعی السندی: قال ابن معین: کذّاب لعن اللَّه من یکتب عنه من صغیر أو کبیر إلّا أن یکون لا یعرفه. تاریخ بغداد (12/362)، لسان المیزان «4» (4/441).

450- الفضل بن سهل الإسفراینی ثمّ الدمشقی الحلبی الأثیر المتوفّى (548): کانوا یتّهمونه بالکذب، حکى شیخ الشیوخ إسماعیل بن أبی سعد قال: کان عندی

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏5، ص: 396

أبو محمد المقرئ، فدخل الأثیر الحلبی فجعل یثنی على أبی محمد، و قال: من فضائله أنّ رجلًا أعطانی مالًا فجئت به إلیه فلم یقبله، فلمّا قام قال أبو محمد: و اللَّه ما جاءنی بشی‏ء و لا أدری ما یقول، و الحمد للَّه الذی لم یقل عنده ودیعة لأحد «1». المنتظم (10/155)، لسان المیزان (4/442).

451- الفضل بن شهاب: قال یحیى: کذّاب. لسان المیزان «2» (4/442).

452- الفضل بن عیسى: کذّاب. اللآلئ المصنوعة «3» (2/167).

453- الفضل بن محمد العطّار الباهلی: کذّاب، کان یضع الحدیث، وصل أحادیث و زاد فی المتون «4». میزان الاعتدال (2/333)، لسان المیزان (4/448).

454- فهد بن عوف أبو ربیعة، قیل توفّی (219): قال ابن المدینی: کذّاب. لسان المیزان «5» (4/455).

455- الفیض بن وثیق: قدم بغداد سنة (224)، کذّاب خبیث «6». تاریخ بغداد

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏5، ص: 397

 (12/398)، میزان الاعتدال (2/337)، کنز العمّال (6/134).

حرف القاف

456- القاسم بن إبراهیم الملطی: قدم الموصل سنة (323)، کان کذّاباً أفّاکاً، یضع الحدیث، أتى بطامّة لا تُطاق «1». تاریخ بغداد (8/77، 12/446)، میزان الاعتدال (2/337)، اللآلئ المصنوعة (1/8).

457- القاسم بن أبی سفیان محمد، أبو القاسم المعمری المتوفّى (228): خبیث کذّاب «2». تاریخ بغداد (12/425).

458- القاسم بن عبد اللَّه بن عمر بن حفص بن عاصم بن عمر بن الخطّاب المدنی: کذّاب، یضع الحدیث «3». میزان الاعتدال (2/339)، تهذیب التهذیب (8/320)، أسنى المطالب (ص 80، 233)، اللآلئ المصنوعة (2/92).

459- القاسم بن محمد بن عبد اللَّه الفرغانی: کان یضع الحدیث وضعاً فاحشاً «4». میزان الاعتدال (2/342)، اللآلئ المصنوعة (2/8).

460- قطن بن صالح الدمشقی: کذّاب. میزان الاعتدال «5» (2/348).