قرینه دوازدهم- سخنی است که از قول ابن عباس: “فوجبت فی رقاب القوم” (در لفظ روایتی) و “فی اعناق القوم” (در لفظ روایت دیگر) یعنی: پس سوگند به خدا واجب شد (ولایت علی) در گردن های این گروه.
این سخن (ابن عباس) معنای تازه ای را میرساند که از حدیث استفاده شده غیر از آنچه قبل از آن مسلمین میشناختند و در نظر هر فرد از آنها ثابت بود، و ابن عباس این امر را با سوگند مورد تاکید قرار داده. و آن معنای بزرگ و مهمی است که ایفای آن بر ذمه ها واجب و بر گردنها لازم است معنائی که با اقرار به رسالت همدوش است و امام علیه السلام در آن با دیگری برابر نیست و آن نیست مگر خلافتی که (علی علیه السلام) از بین مجتمع اسلامی بدان ممتاز گشته و معنی اولویت از آن منفک نخواهد بود.
الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج1، ص: 663